| ԳԻՇԵՐ Երգում է քամին, լալիս է նորից, Անհույս ու անվերջ մղկտում է նա. — Այս մութ գիշերում այնքան կա թախիծ, Այնքան տրտունջ ու գանգատ կա հիմա։ Իմ դուռն է ծեծում քամին խոլական, Իմ պատերի տակ հեծում է անվերջ, Մեղմիվ երգում է մեղեդին լալկան, Ոռնում ամայի փողոցների մեջ։ Փախչում է հեռուն թռիչքով անտես, Դառնում է անկարծ ճիչով խելագար, Ահաբեկում է և կանչում է քեզ, Հեծկլտում է խե՜ղճ, անզո՜ր ու տկա՜ր… Եվ անպատմելի ցավով է լցված Այդ երգը անանց հուսահատության.— Մթին գիշերում իմ սիրտը խոցված, Լացը հուսաբեկ ավերված իմ տան… Երգում է քամին, լալիս է նորից, Անհույս ու անվերջ մղկտում է նա. — Այս մութ գիշերում այնքան կա թախիծ, Այնքան տրտունջ ու գանգատ կա հիմա… |
Տրտունջ-Դժգոհություն, անբավականություն մեկից՝ մի բանից:
Թախիծ-Տխրություն, կսկիծ, տրտմություն:
Խոլական-Կատաղի, խենթ, խելագար:
Հեծել-Վիշտը արտահայտել լացով ու հառաչանքներով, հառաչել, ախ ու վախ անել:
Լալկան-Շարունակ լացող, ամեն մի չնչին բանից լացող:
Հեծկլտում -Ընդհատ-ընդհատ՝ շունչ քաշելով լաց լինել, հեկեկալ:
Լիանա Դոխոյան 